ostry ból

См. также в других словарях:

• ostry — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, ostrytrzy, ostrytrzejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający tnącą krawędź lub kłujące zakończenie umożliwiające cięcie, krojenie, kłucie, skaleczenie; nietępy : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

• ból — m I, D. bólu; lm M. bóle, D. bólów 1. «wrażenie zmysłowe, cierpienie powstające pod wpływem bodźców uszkadzających tkankę» Dotkliwy, ostry, przejmujący ból. Ból gardła, zęba. Ból w boku, w kolanie. Cierpieć na ból (bóle) głowy. Jęczeć, wić się z… …   Słownik języka polskiego

• dobitka — pot. Na dobitkę; na dobitek «na domiar złego, na dodatek, do tego»: Spodnie utytłały się w mokrej trawie i czarnej ziemi. Na dobitkę poczuła ostry ból w nodze, która w chwili upadku ześliznęła się z pedału i całym impetem uderzyła w przednie koło …   Słownik frazeologiczny

• szczypać — ndk IX, szczypaćpię, szczypaćpiesz, szczyp, szczypaćał, szczypaćany rzad. szczypnąć dk Va, szczypaćnę, szczypaćniesz, szczypaćnij, szczypaćnął, szczypaćnęła, szczypaćnęli, szczypaćnięty, szczypaćnąwszy 1. «o ludziach: ściskać, zwykle krótko i… …   Słownik języka polskiego

• szkarlatyna — ż IV, CMs. szkarlatynanie, blm med. «ostra choroba zakaźna (wieku dziecięcego), której towarzyszy ostry ból głowy i gardła, gorączka i wymioty oraz drobnoplamista, czerwona wysypka, powodująca następnie łuszczenie się naskórka; płonica» ‹fr. ze… …   Słownik języka polskiego

• wątrobowy — przym. od wątroba w zn. 1 Tętnica wątrobowa. Wyciąg, preparat wątrobowy. Bóle wątrobowe. ∆ Kolka wątrobowa «ostry ból w okolicy wątroby» ∆ Śpiączka wątrobowa «śpiączka towarzysząca schorzeniu spowodowanemu ostrą niewydolnością komórek wątroby» …   Słownik języka polskiego

• rozdzierający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozdzierać (p.) rozdzierający w użyciu przym. «sprawiający dojmującą przykrość, wzbudzający żal; przeraźliwy, przejmujący, wstrząsający, rozpaczliwy» Rozdzierający widok. Rozdzierające krzyki. Rozdzierające… …   Słownik języka polskiego

• rwać — ndk IX, rwę, rwiesz, rwij, rwał, rwany 1. «szarpiąc dzielić coś na kawałki, powodować pękanie, rozpadanie się czegoś na części, przerywać, rozrywać» Koń rwał pęta. Rwać ubranie na strzępy. □ Cicha woda brzegi rwie. 2. «mocno ciągnąć ku sobie;… …   Słownik języka polskiego

• znieść — dk XI, zniosę, zniesiesz, znieś, zniósł, zniosła, znieśli, zniesiony, zniósłszy znosić ndk VIa, znoszę, znieśćsisz, znoś, znieśćsił, znoszony 1. «zdjąwszy przenieść gdzieś; zestawić, zsadzić» Znieść dziecko ze schodów. Znieść rzeczy ze strychu.… …   Słownik języka polskiego

• gryzący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wywołujący pieczenie, ból; ostry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gryzący dym, smród. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} bardzo… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień